Ik zou haar willen kennen,
deurtje in haar hoofd en zo
naar binnen. Omzichtig door
de doolhof die zij is.
Daar is een kamer vol met
alles wat zij mist. Feiten,
dagen, mensen door elkaar.
Het heeft gewaaid in haar.
Een man is hier die dood is.
Een kind dat niet bestaat.
Ik snuffel in een leven, kan
met alles niets beginnen.
Het is goed dat het vergaat.
Bernard Dewulfhttp://demooistegedichten.wordpress.com/category/bernard-dewulf/
Het leuke aan het gedicht vind ik dat het onduidelijk is, daarom ook heb ik het gekozen, ik vind dat je niet alles letterlijk moet zeggen om het te begrijpen. Het is mooi hoe het gedicht iets beschrijft wat eigenlijk letterlijk niet wordt genoemd.
Er wordt in het gedicht een oude demente vrouw beschreven die steeds meer gaan vergeten. Bernard Dewulf heeft dit goed verwoord, vind ik, want er staat nergens iets over een oude vrouw, maar je kunt het wel tussen de regels door lezen en afleiden.
Door de manier waarop het geschreven is, is het gedicht ook luchtig en wordt het vrij serieuze thema toch niet te zwaar gemaakt. Aangenaam om te lezen dus!
Voor de mensen die al een beetje last hebben van dementie, hier is het gedicht nog een keertje;Ik zou haar willen kennen,
deurtje in haar hoofd en zo
naar binnen. Omzichtig door
de doolhof die zij is.
Daar is een kamer vol met
alles wat zij mist. Feiten,
dagen, mensen door elkaar.
Het heeft gewaaid in haar.
Een man is hier die dood is.
Een kind dat niet bestaat.
Ik snuffel in een leven, kan
met alles niets beginnen.
Het is goed dat het vergaat.
sesayisatu 